Όχι, όχι δεν μιλάμε γι αυτές που βλέπετε στις φωτογραφίες. Αυτές δεν είναι οι πραγματικές στάσεις του Πόρτο Ράφτη είναι ένα φωτομοντάζ που κάναμε με μία τεχνική δημιουργίας οφθαλμαπάτης!
Γνωρίζουμε όλοι ότι μια απλή στάση αποτελείται από τρία βασικά στοιχεία. Ένα στέγαστρο μια πινακίδα και ένα παγκάκι. Όταν όμως λείπουν και τα τρία δομικά στοιχεία(!) τότε έχουμε οφθαλμαπάτη στάσης λεωφορείου παρ όλες τις προσπάθειες των διοικούντων το Δήμο Μαρκοπούλου να μας πείσουν ότι υπάρχει στάση πραγματική. Ξέρουν όμως ότι εάν λείπει η πινακίδα ο οδηγός του λεωφορείου μπορεί να μη σταματήσει, εάν λείπει το στέγαστρο και μάλιστα το κλειστό στέγαστρο οι άνθρωποι που περιμένουν υφίστανται τα πιο άγρια καιρικά φαινόμενα του χειμώνα και το λιοπύρι του καλοκαιριού και εάν λείπει το παγκάκι οι άνθρωποι κυρίως μιας κάποιας ηλικίας που δεν τους κρατάνε ποια τα πόδια τους, από το χρόνο αναμονής, δεν έχουν που να στηρίξουν λίγο το ταλαιπωρημένο κορμί τους. Αυτά είναι ψιλά γράμματα για τη δημοτική αρχή. Λείπει φαίνεται παντελώς η ανθρώπινη ευαισθησία και η στοιχειώδης μέριμνα για τους κατοίκους και τους επισκέπτες αυτού του Δήμου.
Μιλάμε λοιπόν για ‘’έξυπνες’’ στάσεις λεωφορείων μιας πόλης που ο λειτουργικός και αισθητικός σχεδιασμός τους, πέρα από τη βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών, είναι και μια ευκαιρία για την ανάδειξη των ιδιαιτεροτήτων της περιοχής. Σε αυτές τις στάσεις αναφέρεται ο τίτλος αυτού του σημειώματος.
Στάσεις που έχουν σχεδιαστεί ως σημεία ξεκούρασης απογευματινής ανάπαυσης και ρέμβης. Στάσεις που χρησιμοποιούν τη σύγχρονη τεχνογνωσία κατασκευής των ‘’ρετινών’’, όπως στην Κορέα, το γυαλί από το οποίο κατασκευάζονται οι οθόνες σήμερα, όπου προβάλλονται, εκτός των διαφημίσεων, διάφορα βίντεο, ενώ ο φωτισμός αλλάζει την αίσθηση της στάσης τη μέρα και τη νύχτα. Ή οι κλιματιζόμενες στάσεις στο Ντουμπάι (και μη αναφωνήσει κανείς ότι εκεί έχουν ζέστη ενώ εδώ καλοκαίρια με άπνοια και 42 βαθμούς κελσίου έχουμε..κρύο) με αισθητήρες που ειδοποιούν τον οδηγό εάν υπάρχουν ή όχι επιβάτες ώστε να μη σταματάει το λεωφορείο, αφού στις στάσεις καίγεται το περισσότερο καύσιμο και προκαλείται η μεγαλύτερη ρύπανση. Και φυσικά τις διάσημες κυλινδρικές μεγάλες στάσεις από πλεξιγκλάς της Κουριτίμπα της Βραζιλίας που αποτελούν διεθνές υπόδειγμα και τουριστικό αξιοθέατο, όπου οι επιβάτες περιμένουν σε συγκεκριμένο σημείο το λεωφορείο, ελαχιστοποιώντας το χρόνο της στάσης του οχήματος. Η εφαρμογή του συστήματος αυτού στην Κουριτίμπα είχε σαν αποτέλεσμα τη μείωση της χρήσης των ΙΧ αυτοκινήτων κατά 27 εκατομμύρια το χρόνο και την αύξηση του επιβατικού κοινού με τα μέσα μαζικής μεταφοράς κατά 28%!
Είμαστε τόσο αφελείς λοιπόν να προτείνουμε αυτές τις ‘’έξυπνες’’ στάσεις στη δημοτική αρχή του Μαρκόπουλου που δεν σκέφθηκαν καν αντί την ανέγερση της καινούργιας διαφημιστικής κολόνας (συζητήσιμης αισθητικά σύνθεσης με τις παλιές στάσεις) να προστατεύσουν στοιχειωδώς και τους ανθρώπους κλείνοντας την πίσω πλευρά των άθλιων στάσεων, όπου υπήρχε βέβαια τέτοια πλευρά, με το ίδιο υλικό τους ίδιους διαφημιζόμενους και ενδεχομένους περισσότερους με τα ίδια και ίσως λιγότερα χρήματα; Όχι βέβαια. Απλούστατα αγωνιζόμαστε να πείσουμε για το ανέφικτο ώστε να πετύχουμε το εφικτό με θετικό πρόσημο.
Υπογραμμίσαμε το σύνδεσμο και, επειδή πιστεύουμε ότι η διαχρονική αντίληψη ανάπτυξης του Δήμου από τους εκάστοτε διοικούντες, με μικρές αποχρώσεις, δεν υπήρξε ποτέ ανθρωποκεντρική και ο αστικός σχεδιασμός, αν υπήρξε τέτοιος, δεν εμπεριείχε την έννοια της ποιότητας ζωής των πολιτών. Εξ ου και η έλλειψη έργων υποδομής όπως η αποχέτευση και ο βιολογικός καθαρισμός, ιδιαίτερα για την παράκτια πόλη του Πόρτο Ράφτη, έργων απορροής ομβρίων, οδοποιίας, πεζοδρόμησης, ηλεκτροφωτισμού, συγκοινωνίας, αποκομιδής και διαχείρισης απορριμμάτων, ικανοποιητικών σχολικών δομών, χώρων αθλητισμού, πολιτισμού και αλληλεγγύης, συγκέντρωσης και συνάθροισης των πολιτών, περιπάτου και αναψυχής, ελεύθερης πρόσβασης στη θάλασσα, τους κοινόχρηστους και κοινωφελείς χώρους κλπ, κλπ. Αυτά και άλλα είναι έργα ανάπτυξης που κάνουν θελκτική καθαρή και επισκέψιμη μια πόλη και προσθέτουν υπεραξία στην τοπική οικονομία. Αυτά τα έργα δεν βρίσκονται όμως στον πυρήνα της προβληματικής της τοπικής εξουσίας, γι’ αυτό και δεν πραγματοποιούνται ή εγκαταλείπονται. Ο μοναδικός παραθαλάσσιος πεζόδρομος π.χ. με το ξύλινο οδόστρωμα που κατασκευάστηκε από την πλευρά της Λεωφόρου Αυλακίου, από το HOTEL Κυανή Ακτή μέχρι κοντά στη Αγία Μαρίνα, ήταν σχεδόν από την αρχή προβληματικός και η διάβασή του επικίνδυνη από πλημμελή συντήρηση, μέχρι που μπήκε επίσημα σε αχρηστία πριν δύο χρόνια. Η ανακατασκευή του άρχισε την προηγούμενη εβδομάδα με άγνωστη την ημερομηνία αποπεράτωσης του. Στην ιδεολογία της κυριαρχεί η αντίληψη της άκρατης εκμετάλλευσης του παραλιακού μετώπου εις βάρος του περιβάλλοντος, της ποιότητας ζωής των πολιτών και της δημόσιας περιουσίας. Γι’ αυτό είναι ανεκτική, εάν όχι συναινετική, με αυθαίρετες και παράνομες ενέργειες καταπάτησης και κατοχής μέρος του αιγιαλού και της παραλίας από επαγγελματίες του χώρου προς προσπορισμό ιδιωτικού οφέλους. Και αυτό το ονομάζουν ανάπτυξη και εκείνα που προτείνουμε εμείς καθυστέρηση και πρωτογονισμό!
Άβυσσος η ψυχή του κέρδους και της απληστίας.
Χρήστος Κωτούλας