Φτάνει ως εδώ! Δεν θα γίνουμε ξένοι στον τόπο μας

Ο αιγιαλός και η παραλία αποτελούν δημόσια αγαθά που προστατεύονται από το σύνταγμα και τους νόμους, που διαφυλάσσουν το δικαίωμα των πολιτών στην ελεύθερη πρόσβαση και ακώλυτη χρήση τους.

Όμως, στο Πόρτο Ράφτη, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με αυθαιρεσίες σε βάρος του κοινωνικού συνόλου και του φυσικού περιβάλλοντος χωρίς να υπάρχει δυστυχώς αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος και έλεγχος από τους υπεύθυνους γι’ αυτό φορείς, δηλαδή το Δήμο Μαρκοπούλου, το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο, το Λιμεναρχείο και την Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου.

Η ρήση «ξέφραγο αμπέλι» ή το γνωστό ρητό «μπάτε σκύλοι αλέστε» δεν αρκούν να περιγράψουν αυτά που συμβαίνουν στις παραλίες μας, με τις παραβιάσεις των νόμων για τη χρήση του αιγιαλού.

Στην επιχειρηματικότητα έχουν δημιουργηθεί συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού από λίγους, που αυθαίρετα εκμεταλλεύονται δημόσια αγαθά εις βάρος των πολλών. Όσο υπάρχει ανοχή, ειδικά σε περιπτώσεις κραυγαλέων αυθαιρεσιών, τόσο το πρόβλημα επιδεινώνεται.

Ξενοδοχεία, beach bar, ταβέρνες, καφετέριες ή ακόμα και καντίνες, νοικιάζουν χώρο στις παραλίες μας για να τοποθετήσουν ξαπλώστρες και ομπρέλες αλλά σχεδόν ποτέ δεν τηρούν τα όρια που επιβάλει η νομοθεσία για τη χρήση του αιγιαλού. Σε πολλές περιπτώσεις επεκτείνονται και καταλαμβάνουν περισσότερο χώρο από ό,τι τους αναλογεί ενώ σύνηθες είναι το φαινόμενο, με αυθαίρετες και παράνομες κατασκευές να αποκλείουν ακόμα και την πρόσβαση στην παραλία.

Ακόμη και το απλό μπάνιο στη θάλασσα έχει εξελιχθεί σε ένα ακριβό καταναλωτικό προϊόν με τη δραματική επέκταση της «κουλτούρας της ξαπλώστρας», που μετατρέπει σταδιακά αλλά μοιραία την ακτογραμμή της πόλης μας σε ένα ακριβό και συχνά κακόγουστο εστιατόριο-κλαμπ.

Εδώ και τρία χρόνια, στην αρχή με άλλοθι την πανδημία (που απαιτούσε αποστάσεις και άρα περισσότερο χώρο) και στη συνέχεια από κεκτημένη ταχύτητα, με αποφάσεις του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου (όχι πάντα σύννομες) οι παραλίες του Πόρτο Ράφτη παραδόθηκαν σε επιχειρηματίες αποκλείοντας (εν μέσω ακρίβειας και πληθωρισμού) τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα από την πιο απλή διασκέδαση του καλοκαιριού – ένα μπάνιο στη θάλασσα.

Ας δούμε τι προβλέπει ο νόμος (χωρίς να τον υπερασπιζόμαστε αφού κι’ αυτός άδικος είναι) και η ΚΥΑ 38609/2023:

• Η ανάπτυξη των ομπρελών, ξαπλωστρών και των θαλάσσιων μέσων αναψυχής μπορεί να καλύπτει μέχρι το εξήντα τοις εκατό (60%) του παραχωρούμενου χώρου, με τρόπο ώστε να εξασφαλίζεται η ελεύθερη πρόσβαση του κοινού κάθετα και παράλληλα προς τη θάλασσα και η ύπαρξη ελεύθερης ζώνης από την ακτογραμμή πλάτους τουλάχιστον πέντε (5) μέτρων.
• Το εμβαδόν κάθε παραχώρησης δεν μπορεί να υπερβαίνει τα πεντακόσια (500) τετραγωνικά μέτρα.
• Σε κάθε περίπτωση πρέπει να παραμένει ελεύθερη έκταση αιγιαλού σε ποσοστό τουλάχιστον πενήντα τοις εκατό (50%) του συνολικού εμβαδού του, ανάλογα με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του αιγιαλού, μη υπολογιζόμενου του χώρου που είναι δυσπρόσιτος και μη αξιοποιήσιμος.
• Απαγορεύεται η τοποθέτηση ηχητικών συστημάτων στον δημόσιο χώρο.

Αλλά και στον Κανονισμό Παραχώρησης Χρήσης Κοινόχρηστων Χώρων του Δήμου Μαρκοπούλου (Απόφαση 84/2020)προβλέπεται ότι:

• Σε όλους τους κοινόχρηστους χώρους που προορίζονται για την κυκλοφορία πεζών, επιβάλλεται ελεύθερη ζώνη όδευσης πεζών, που χρησιμοποιείται για τη συνεχή, ασφαλή και ανεμπόδιστη κυκλοφορία κάθε κατηγορίας χρηστών, με απαραίτητο ελάχιστο πλάτος 1,50 μ. (του κράσπεδου μη συνυπολογιζόμενου) ελεύθερο από κάθε είδους σταθερό ή κινητό εμπόδιο
• Ο παραχωρούμενος κοινόχρηστος χώρος, υποχρεωτικά θα οριοθετείται με γραμμή πλάτους 5 εκατοστών και θα υλοποιείται από τους ίδιους τους επαγγελματίες ή θα οριοθετείται με άλλον πρόσφορο τρόπο κατόπιν προτάσεως της Τεχνικής Υπηρεσίας, περαιτέρω δε θα ελέγχεται από την Δ/νση Τεχνικών Υπηρεσιών.

Όλα τα παραπάνω αυθαίρετα και χωρίς έλεγχο καταπατώνται συστηματικά στο Πόρτο Ράφτη.

• Σε καμία παραλία δεν καταλαμβάνεται μόνο το 60% του παραχωρούμενου χώρου αλλά οι λουόμενοι στιβάζονται σε αποστάσεις μικρότερες του μισού μέτρου, αποκλείοντας την πρόσβαση στη θάλασσα
• Η υποχρεωτική ελεύθερη ζώνη 5 μέτρων μπροστά στη θάλασσα είναι πλέον ανέκδοτο
• Κάλυψη 100% (αντί του υποχρεωτικού 50%) της παραλίας με ομπρέλες κλπ από τέσσερα τουλάχιστον καταστήματα του Πόρτο Ράφτη
• Παραχωρήσεις από το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο άνω των επιτρεπομένων 500 τ.μ.
• Μουσική στη διαπασών σε όλες τις παραλίες, με ηλεκτροφόρα καλώδια να συνδέουν το κατάστημα με την παραλία, που περνούν παράνομα πάνω από δημόσιο δρόμο
• Αυθαίρετες κατασκευές παντός τύπου πάνω στο κύμα
• Το 1,5 μέτρο ελεύθερο για την κίνηση των πεζών δεν υπάρχει σχεδόν πουθενά στον πεζόδρομο προς Αγ. Σπυρίδωνα. Όσο για διαγραμμίσεις ή οριοθετήσεις του παραχωρούμενου χώρου ούτε για ζήτω.
• Έχει αποκλειστεί δημόσιος δρόμος για ιδιωτική χρήση επί πληρωμή από κατάστημα
• Στο παραλιακό μέτωπο της Αγ. Μαρίνας αλλά και στη Λ. Γρέγου οι πεζοί υποχρεώνονται να βαδίζουν στο δρόμο με κίνδυνο της ζωής τους.

Και η Δημοτική Αρχή τι κάνει;

Περιμένει το κομματικό χρίσμα για να επανεκλεγεί τον Οκτώβριο.

Το Λιμεναρχείο πώς ασκεί τα ελεγκτικά του καθήκοντα;

Ο αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Παναγιώτης Παναγιωτόπουλος, αρμόδιος για την εποπτεία και τον συντονισμό των εισαγγελέων σε θέματα προστασίας του περιβάλλοντος και δημοσίων κτημάτων σε πρόσφατη επιστολή του προς τους εισαγγελείς της χώρας τόνισε:

«Ιδιωτικές παραλίες ο νόμος δεν γνωρίζει! Αν δε, ενάντια στον νόμο και ανήθικα κοινωνικά, στις περιοχές αρμοδιότητάς σας υπάρχουν τέτοιες, λόγω της μακροχρόνιας παντελούς αδιαφορίας των αρχών και της έλλειψης παντός ελέγχου, πρέπει με την εισαγγελική δράση μας να επαναφέρουμε τα πράγματα στην προτέρα νόμιμη κατάσταση! Όχι μόνοι μας, βεβαίως, αλλά με τη συνδρομή όλων των εμπλεκομένων φορέων».

Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ είναι διατεθειμένη να στηρίξει με στοιχεία τις όποιες πρωτοβουλίες του αρμόδιου εισαγγελέα να εφαρμόσει το Νόμο.

Και σύντομα θα αναλάβει πρωτοβουλίες ενημέρωσης αλλά και πίεσης προς κάθε αρμόδιο φορέα ώστε να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του.

Ο Δήμος Μαρκοπούλου, το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο, το Λιμεναρχείο και η Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Επιπλέον θα πιέσουμε το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο να ανακαλέσει αποφάσεις του που παραδίδουν τις παραλίες μας σε κάποιους επιχειρηματίες και εξορίζει τους πολίτες απ’ αυτές.

Άλλο τέτοιο καλοκαίρι δεν θα επιτρέψουμε να ξαναζήσει το Πόρτο Ράφτη!